Het verhaal van Bram
Ali is een goedlachse kerel met sprankelende ogen en een ontwapende glimlach. Zijn geboorteplaats, ‘stad van de moskeeën’, is bij ons beter gekend als Fallujah. Flitsende actie-beelden gecombineerd met een journalistieke voice-over die steevast besloot met een zielloos en onbevattelijk getal. Deze stad heeft het begrip breaking news een aparte betekenis gegeven, een vermelding in de media ging steeds gepaard met de termen vernieling, oorlog en veel, zeer veel, slachtoffers.
Ali draagt een onzichtbare doch loodzware rugzak met zich mee, gevuld met al het onheil dat hij in zijn jonge leven al heeft doorstaan. Veel vertelt hij er niet over. Hij wil de bladzijde omdraaien en met een open blik naar de toekomst kijken.
Ali heeft een passie voor fotografie, daar is hij heer en meester over de tijd. De mooie momenten kan hij inblikken en er later ook naar terugblikken. Hij heeft hecht veel belang aan de schoonheid van het alledaagse. Als tegengewicht voor de ballast die hij meezeult? Wie zal het zeggen?
Ali was een vluchteling en een droog cijfer uit de statistiek. Nu niet meer, nu is het louter Ali, de goedlachse jongeman. Ambitie en werklust zijn voor hem geen loze begrippen, want hij moet en zal zijn eigenste kiezel bijdragen aan onze maatschappij. Een eenzaam succesverhaal of de uitzondering die de regel bevestigt? Er lopen ongetwijfeld nog talloze andere Ali’s rond, mét een steentje in hun broekzak.
Bram Penninckx (1980) is een fotograaf die zijn ontdekkingstochten door de stad vastlegt in sprekende fotodocumentaires.